Düşünceli ve saygılı yorumlarınızı bekliyoruz.

Misafir olarak yorum yapmak için bu adresi kullanın: guest@maninwhite.me

Bismillahirrahmanirrahim

Bakara Suresi 2:101-102

وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونوَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرَ

Allah katından kendilerine, ellerinde bulunanı tasdikleyici bir resul geldiğinde, kitap verilenlerden bir fırka, Allah’ın Kitabı’nı hiç bilmiyorlarmış gibi kaldırıp arkalarına attılar. Süleyman’ın mülk ve saltanatı konusunda onlar, şeytanların okuyup durduklarına uydular. Halbuki Süleyman küfre sapmamıştı. Ancak şeytanlar küfre sapmıştı; insanlara büyüyü öğretiyorlardı. Ve Babil’de Hârut ve Mârut adlı iki meleğin/iki melikin üzerine indirileni öğretiyorlardı. Oysaki o iki melek, “Biz bir imtihan aracıyız, sakın küfre sapma!” demedikçe hiç kimseye bir şey öğretmiyorlardı.

Kur’an’da bugünkü Irak’ta bulunan kaderi belirlenmiş Babil şehrinden bahsedilen tek yer yukarıdaki ayettir. Ayetin bağlamı çok açık olmamakla birlikte güzel dersler barındırır. 1. Bize şehrin büyüyle haşir neşir olduğunu anlatır. 2. Bugün Müslüman ülkelerin hemen hemen hepsinde yaygın olan büyünün kaynağının şeytanlar olduğunu gösterir. 3. Allah’ın kötülüğün insanlar üzerinde güç sahibi olmasına izin vermesine rağmen O’nun buna bazı sınırlar getirdiğini gösterir – Babil’de büyüyü öğreten melekler bile peşlerinden gitmek isteyenleri etki altına alabilmek için önce yaptıkları işlerin karanlık doğasını açıklamak zorundaydılar. 4. Bizim için önemli bir ders daha var: Kur’an’daki bu yazıya göre yoldan çıkarılan insanlar ALLAH’IN KİTABINI HİÇ BİLMİYORMUŞ GİBİ KALDIRIP ARKALARINA ATANLARDIR. Biz geçmişteki bu akılsızlığı yapmayalım. Dikkatle Allah’ın vahyine bakalım, onu okuyalım ve belleyelim. İnsanlığa iyi bir amaç için verildi o.

Allah bize Babil hakkında bir sürü şey açıkladı ve bu görkemli ama günahkâr şehrin usullerine karşı ciddi uyarılarda bulundu. Bugün peygamberler tarafından Babil hakkında anlatılan ilk hikâyeyi okuyacağız. Diğer Babil hikâyeleri okumalarımızda çok sonra gelecek, o yüzden bugün öğrendiklerinizi unutmayın.

Tevrat, Yaratılış 11:1-9

Başlangıçta dünyadaki bütün insanlar aynı dili konuşur, aynı sözleri kullanırlardı. Doğuya göçerlerken Şinar bölgesinde bir ova bulup oraya yerleştiler. Birbirlerine, “Gelin, tuğla yapıp iyice pişirelim” dediler. Taş yerine tuğla, harç yerine zift kullandılar. Sonra, “Kendimize bir kent kuralım” dediler, “Göklere erişecek bir kule dikip ün salalım. Böylece yeryüzüne dağılmayız. RAB insanların yaptığı kentle kuleyi görmek için aşağıya indi. “Tek bir halk olup aynı dili konuşarak bunu yapmaya başladıklarına göre, düşündüklerini gerçekleştirecek, hiçbir engel tanımayacaklar” dedi, “Gelin, aşağı inip dillerini karıştıralım ki, birbirlerini anlamasınlar.” Böylece RAB onları yeryüzüne dağıtarak kentin yapımını durdurdu. Bu nedenle kente Babil adı verildi. Çünkü RAB bütün insanların dilini orada karıştırmış ve onları yeryüzünün dört bucağına dağıtmıştı.

Allah’ın vahiylerinin amacı (yukarıdaki ayete dayanarak doğru cevabı seçin):

a) inananların kaldırıp arkalarına atmalarıdır

b) inananları şeytanların yoluna yönlendirmektir

c) inananları şeytanların yolundan korumaktır

Allah insanların dillerini şu amaçla karıştırdı (yukarıdaki ayetlere dayanarak doğru cevabı seçin):

a) “ün salma” planlarına son vermek için

b) Neler olacağını görmek için

c) Çevirmenlere, yorumculara ve sözlük yayıncılarına iş sağlamak için