Düşünceli ve saygılı yorumlarınızı bekliyoruz.

Misafir olarak yorum yapmak için bu adresi kullanın: guest@maninwhite.me

Bismillahirrahmanirrahim

Bugün iki bayram birden kutluyoruz ve sizin için iki dileğimiz var: Ramazan Bayramınız mübarek olsun! Cumanız mübarek olsun! Allah’ın bereketi bu özel zamanda sizinle olsun. Allah ibadetinizi kabul etsin; dualarınızı, hamtlarınızı ve şefaatlerinizi işitsin.

Allah’ın inayetinin insanlık tarihini yönelttiği yol üzerine incelememize girişirken başlangıçla ilgili birkaç ayeti hatırlayalım istiyorum.

Bakara 2:34

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ

O vakit biz meleklere, “Âdem’e secde edin” demiştik de İblis dışında tümü secde etmişti. İblis yan çizmiş, kibre sapmış ve nankörlerden olmuştu.

Nerede hata yapıldı? Neden başlangıçta ebeveynlerimizin mutlu bir hayat sürdüğü bahçede değiliz? Dünyamızın bütün üzüntüleri hangi sebeple başladı?

a) melekler Allah’tan başka birinin önünde eğildiği için

b) Allah insanların acı çekmesini istediği için

c) İblis’in kibri ve aldatması yüzünden

Bu aklınızda kalsın. KİBİR dünyadaki bütün dertlerin başında geliyordu. “DİĞERLERİNDEN DAHA İYİYİM çünkü Türküm, çünkü Müslümanım, çünkü günde beş vakit namaz kılıyorum” diyen insanlar! Bu insanlar başlangıçtan beri düşman olan Şeytan’ın izinden gidiyor.

Sonraki ayetimiz bize Allah’ın kendisinin babamız Âdem’e (as), Havva Anamızla ikisi Her Şeye Gücü Yeten’in isteğine itaatsizlik ettikten ve o zamana kadar aralarında bulunan güven ve barışı sarstıktan sonra söylediği fazlasıyla önemli iki hakikati verir.

Bakara 2:38

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

“Hepiniz oradan aşağı inin!” dedik. Benden size bir yol gösteriş ulaşır da kim bu yol gösterişime uyarsa artık böylelerine hiçbir korku yoktur. Onlar kederle de yüz yüze gelmeyeceklerdir.

Âdem (as) ve Havva İblis’in yol gösterişine uyduğunda (ayet 2:36 şöyle der: “Bunun üzerine şeytan onların ayaklarını kaydırdı da onları içinde bulundukları yerden çıkardı.”) bu oldu:

a) Terk etmek ve Allah’a gelmek için kendi iyi işlerine güvenmek zorundaydılar.

b) Terk etmek ve Allah’ın yol gösterişine güvenmek zorundaydılar.

c) Allah basitçe onları affetti ve her şey TAMAM oldu.

Bu ayet sonuçları bizi bugün bile etkileyen bir lanetten bahseder. Bir zamanlar büyükannemizle büyükbabamızın yaşadığı güzel bahçede değiliz. Uzun zamandır beklenen yargı günü, Kıyamet Günü gelinceye kadar savaş, hastalık, korku ve kederin bol bulunduğu bir dünyada yaşayacağız. Allah aynı zamanda bu ayette Âdem’e bir güvence de verdi. Ona KENDİSİNDEN GELECEK BİR REHBERLİK olacağını vaat etti; ayrıca bu rehberliğe uyan birinin KORKMAMASI gerektiğini de bir vaat olarak belirtti. Bu sözlerle bize büyük bir umut veriliyor! Salih Allah’a (Allah’ın Doğruluğu) hamd edelim.