Farah'ın Hikâyesi

Sonsuz gibi görünen bir hastalığın acısını çekiyordum. Günler haftalara, haftalar aylara dönüşüyordu, ancak bedenim acı ve sıkıntıdan bir türlü kurtulmuyordu. Doktorlar ve ilaçlar çok az etki gösterdi, beni çaresiz ve paramparça hissettirerek geride bıraktı. En karanlık anlarımda, şifa ve esenlik için içtenlikle dua ediyordum.

Geçen hafta, hastalığımla boğuşurken, gerçeklik gibi hissettiren canlı bir rüya yaşadım. Bu rüyada kendimi ıssız ve karanlık bir yerde dururken buldum. Bu yer, kendi umutsuzluğum ve çaresizliğimle yansıtıyordu. Yönümü bulmaya çalışırken, ani bir patlamayla karanlık, parlak beyaz bir ışıkla sarıldı ve eşsiz bir zarafet ve sevgi figürü ortaya çıktı.

Hz. İsa (O’nun üzerimize selamı olsun) önümde duruyordu, ilahi merhamet yayan. Varlığı sadece tüm karanlığı ve korkuyu dağıtmak gibi görünüyordu. Gözlerimin içine derinlemesine baktı ve üzerimde huzur ve kabul hissiyle kaplandım. Mucizevi bir dönüşüm, başımın üstünde nazik bir dokunuşla başladı.

O’nun eli başımı dokunduğunda, avucundan bedenime doğru bir ışık akıyordu, varlığımı dolduruyordu. Adeta sıcak bir şifalı enerji ırmakları damarlarım boyunca akıyordu, her an geçtikçe acıyı ve sıkıntıyı çözüyordu. Minnet dolu gözlerimden yaşlar süzülüyordu, çünkü fiziksel ve ruhsal olarak şifa bulduğumu fark etmiştim.

O kutsal karşılaşmada, Hz. İsa (O’nun üzerimize selamı olsun) kelimelerin ifade edemeyeceğinden daha fazlasını iletiyordu. Sevgi, umut ve kararlı bir amaç aktarıyordu. Adeta bana hayatımın anlamı olduğunu, izlenecek bir yolun olduğunu ve yolculuğumda yalnız olmadığımı söylüyordu.

Rüya devam ettikçe, İsa elini bana doğru uzattı, beni yanında yürümeye davet etti. Beni sevgi, merhamet ve başkalarına hizmet yolunda takip etmeye teşvik etti. Ruhumun derinliklerine işleyen bir sesle şöyle dedi: “Şifalandın, şimdi ilham aldığın ışığı paylaşmak için yola çık. Bir zamanlar senin gibi karanlıkta kaybolmuş olanlara ışığı parlat.”

Gözlerimden yaşlarla uyandım, rüyamda yaşadığım derin deneyimi anlamakta zorlanıyordum. Ancak içimde, olağanüstü bir şeyin meydana geldiğini biliyordum. Hastalığı beni uzun süredir sınırlayan yerine, yeni bir amaç duygusu ve sarsılmaz bir iman beni doldurmuştu.

O günden itibaren hayatım değişti. Hz. İsa’nın (O’nun üzerimize selamı olsun) öğretilerini benimsedim, O’nun sergilediği sevgi ve merhameti içimde taşımaya çalıştım. Attığım her adımda, O’nun varlığının beni yönlendirdiğini, hayatın zorluklarıyla yüzleşmek için bana güç ve cesaret verdiğini hissettim.

İmanın mucizevi şifasının ve ilahi varlığın sınırsız sevgisinin canlı bir şahidi oldum. Hikayemi diğerleriyle paylaşarak kendi mücadeleleriyle boğuşanlara umut ışığı oldum. Şifa sadece kendi yararım için değil, diğerlerinin yaşamlarına dokunmak, onlara teselli ve ilham vermek içindi.

Şüphe ya da belirsizlik anlarında, gözlerimi kapatır ve o rüyayı hatırlardım - karanlık bir yerin parlak bir ışıkla dönüştüğü, İsa’nın dokunuşuyla hastalığın yok olduğu ve sevgi ve merhametin izinde yürümek için bir çağrı aldığım rüya.

Şifalanma ve dönüşüm yolculuğum devam ediyor ve hayatımı değiştiren bu derin karşılaşma için sonsuz minnettarım. Allah’ın merhametiyle şifayı, amacı ve izlenecek yolu buldum - sevginin ışığıyla aydınlanan, Hz. İsa’nın (O’nun üzerimize selamı olsun) öğretileri tarafından yönlendirilen ve O’nun varlığıyla kutsanmış bir yol.